De PVV leeft van de emotie, de onderbuikgevoelens, de angst en vooral de schizofrenie van de gevestigde orde. Tegenover het rationele systeem van de bureaucraten profileert Wilders zich als de vervelende en heldhaftige luis in de pels die het systeem en vooral zijn functionarissen voortdurend confronteert met hun gespletenheid en het gevolg daarvan, radeloosheid en besluiteloosheid. Dat spreekt de steeds dieper in het systeem ondergedompelde burger aan. Het zou daarom verkeerd en oppervlakkig zijn het succes van Wilders volledig toe te schrijven aan het onderscheid rationaliteit-emotie.
