Obama for president?

Met nog zo'n twee weken tot de verkiezingen in de Verenigde Staten kunnen we met enige waarschijnlijkheid voorspellen dat Barack Obama de nieuwe wereldleider zal zijn. De analisten in Amerika zijn het er in ieder geval over eens dat het voor McCain steeds zwaarder wordt om de veranderingsstorm van Obama het hoofd te bieden.

In vergelijking met het verleden zijn de huidige Amerikaanse presidentsverkiezingen met de kandidatuur van Barack Obama in meerdere opzichten uniek -- al zijn er mensen die een gelijkenis in karakter zien met John F. Kennedy. Niet alleen omdat Obama weleens de eerste zwarte president van de VS zou kunnen worden, maar vooral vanwege de fundamentele verandering die zijn beweging van change in het land teweegbrengt.
Obama is vóór zijn benoeming reeds een revolutie begonnen. De beloofde verandering lijkt vooral verband te houden met de herverdeling van rijkdom. Obama wil van Amerika een socialer land maken dat daarmee in de richting komt van het sociaal-democratische Nederland van vóór Pim Fortuyn. Dit betekent een radicale koersverandering in de politiek van de VS ten opzichte van de afgelopen decennia.

Zoals bij alle presidentsverkiezingen in de VS sinds de Tweede Wereldoorlog zijn er moslims die hun hoop vestigen op een gematigde president en moslims die de hoop hebben opgegeven omdat er sinds de oprichting van Israël in 1948 geen positieve verandering is geweest in het Midden-Oosten-beleid van het Witte Huis. Met de succesvolle kandidatuur van Barack Obama lijkt voorlopig echter het eerste kamp in de meerderheid te zijn. Waarom?

Allereerst omdat men in de islamitische wereld ervan overtuigd is dat 'slechter dan Bush' moeilijk voorstelbaar is. De rampen die hij en zijn meerderen sinds 2001 in de islamitische wereld hebben ontketend zijn de ergste sinds de bezetting van Palestina door de Zionisten. De ongebreidelde agressie tegen het reeds door 25 jaar oorlog geteisterde Afghanistan en de illegale bezetting van Irak en de bestiale afslachting van haar bevolking vormen de ontmaskering van de valse vrijheid-retoriek van de giftige haviken in het smerige neo-conservatieve nest.

Ten tweede is men hoopvol omdat Obama in tegenstelling tot alle voorgaande blanke presidenten integriteit uitstraalt. Hier is eindelijk een Amerikaanse presidentskandidaat die met intellectueel overwicht tot de conclusie lijkt te zijn gekomen dat politiek ook op een eerlijke manier kan worden bedreven, zonder te liegen en te bedriegen. Uiteraard spreekt hier een hoop idealisme uit en het is maar de vraag of het sterk bevuilde nest in Washington wel zo gemakkelijk schoon te vegen is, maar sinds wanneer is idealisme een slechte zaak? Obama is iemand die het in zich heeft om het afschuwelijke Amerikaanse gezicht weer wat op te poetsen. Ik kan niet anders zeggen dan dat ik hem geloof!

Ik denk dat Obama voor de eigen bevolking enorme verbeteringen zal kunnen doorvoeren, vooral ten gunste van de minderbedeelden. Er komt een herverdeling van de rijkdom via belastinghervorming, toegankelijke zorg door een ziektekostenverzekering voor iedereen, een stabiele economie en een schoner milieu. De criminaliteit zal verminderen als het hem lukt om de wapens uit de handen van de gestoorde rednecks te slaan en eindelijk eens de zwarte getto's en Latino's perspectief te bieden.

Voor wat betreft de islamitische wereld ben ik deels optimistisch, deels pessimistisch en deels onverschillig. Het positieve zal met enige zekerheid erin bestaan dat Obama de Amerikaanse bezetting van Irak binnen afzienbare tijd zal beëindigen. Daarmee zullen de problemen in Irak echter niet opgelost zijn. Sterker nog, in eerste instantie zal de relatieve stabiliteit verstoord worden doordat Iran de vrije hand zal krijgen om haar Sjiitisch-racistische doeleinden in Irak verder te realiseren. Zij zullen hun etnische zuiveringen in het Zuiden en in de grote steden effectiever door kunnen zetten. Op de lange termijn zal hieraan een einde worden gemaakt omdat de Arabische buurlanden zich steeds meer in Irak zullen mengen bij afwezigheid van de VS. Een nieuw evenwicht zal ontstaan. Het is alleen te hopen dat dit evenwicht niet gerealiseerd wordt via opsplitsing van Irak maar via interne solidariteit zoals deze honderden jaren heeft bestaan alvorens te worden verstoord door de haviken.

Mijn pessimisme betreft de uitspraken van Obama met betrekking tot Afghanistan. Obama wil de oorlog in Afghanistan koste wat kost winnen. Hij wil meer troepen er naar toe sturen, wellicht een deel uit Irak. Hiermee zou hij meteen zijn eerste fout begaan. Terwijl steeds duidelijker wordt dat die oorlog heilloos is en meer kapot maakt dan opbouwt, lijkt Obama zijn verstand opzij te hebben geschoven. Om de een of andere reden is zijn standpunt hier niet in overeenstemming met zijn algemene instelling. Ik vermoed dat dat te maken heeft met de grote twijfel rond zijn gebrek aan ervaring en leiderschap. De Amerikanen willen een sterke president die de nationale veiligheid kan garanderen. Obama lijkt geen keuze te hebben, aangezien het reppen van terugtrekking uit zowel Irak als Afghanistan hem duur kan komen te staan in het stemhokje. Om iets van kracht uit te stralen belooft hij tegen beter weten in die oorlog te zullen winnen. Wellicht dat hij na zijn benoeming tot inkeer zal komen.

Mijn onverschilligheid, ten slotte, heeft betrekking op de relatieve betekenisloosheid van Obama's presidentschap voor het lijden van het Palestijnse volk. Om de essentiële steun te verkrijgen voor zijn campagne heeft Obama net als alle andere presidenten vóór hem de Joodse lobby ervan verzekerd dat Israël op zijn onvoorwaardelijke steun kan rekenen. Als er in de Amerikaanse buitenlandse politiek een constante kan worden aangewezen dan is het wel de heilige overtuiging dat het lot van Amerika verbonden is met dat van Israël. Zo zien we dat een mythe constanter kan zijn dan pragmatische belangenafweging. Het is moeilijk, zo niet onmogelijk voor te stellen hoe Obama van deze koers zou kunnen afwijken. Wellicht zal hij meer druk uitoefenen op Israël om de bouw van nederzettingen te stoppen zodat het 'vredesproces hervat kan worden'. Uiteraard is er geen sprake geweest van een vredesproces dat 'hervat' zou kunnen worden. Israël doet aan politiek op de grond: door de situatie op de grond te veranderen komen de rechten van mensen vanzelf te vervallen. Als zij onder druk wordt gezet om toch te onderhandelen dan stelt zij belachelijke voorwaarden zodat er uiteindelijk toch niet te onderhandelen valt. Op die manier kan Israël haar gang gaan met het bedrijven van staatsterrorisme onder het excuus dat er geen gesprekspartner is. Obama zal hier niets aan kunnen veranderen. Wel is het mogelijk dat hij Israël onder druk kan zetten om de grote gevangenis 'Gaza' genaamd te heropenen, zodat mensen niet op middeleeuwse wijze worden uitgehongerd.

Hoe dan ook, slechter kan het niet worden. Dus voorlopig zeg ik: Obama for president!