Israël pleegt genocide in Palestina

De 1,5 miljoen inwoners van de Gaza-strook in bezet Palestina leven sinds de democratische verkiezingswinst van Hamas in 2006 onder een algeheel embargo opgelegd door Israël. Deze terroristische staat vond het echter nodig om de langzame genocide om te zetten in een snelle door een algehele militaire aanval op de uitgehongerde bevolking te lanceren.


Vandaag, na tien aaneengesloten dagen van continue bombardementen op een van de dichtstbevolkte gebieden in de wereld, tellen wij ruim 530 doden en meer dan 2500 gewonden, waaronder honderden in levensgevaar. Daarnaast is de toch al zeer fragiele infrastructuur van de Gaza-strook volledig vernietigd, waardoor zonder enige twijfel gesproken kan worden van een humanitaire ramp. Ik spreek echter liever van weloverwogen en systematische genocide en staatsterrorisme. Wie de live-beelden van het gerespecteerde Al-Jazeera volgt, kan niet anders concluderen. Door de vernietiging van de stroomvoorziening en het opraken van diesel, kunnen ziekenhuizen hun apparatuur niet aan de praat houden, waardoor burgers in levensgevaar een langzame dood moeten sterven.

Te midden van de Gaza-Holocaust speelt de zogenaamde ‘internationale gemeenschap’ de rol van toeschouwer. Sommige regeringen, waaronder de Nederlandse, kunnen zelfs gerekend worden tot supporters en zelfs medeplichtigen. Van de Verenigde Staten zijn we niet anders gewend. Zij vervullen reeds decennialang hun klassieke rol in het dekken van de Israëlische oorlogsmisdaden door elke veroordeling van de VN-Veiligheidsraad met hun Veto te blokkeren. De voorzitter van de Algemene Vergadering kon niet anders dan zijn verslagenheid uitspreken als gevolg van de ineffectiviteit van de VN. De doorgaans ‘gematigde’ Europese Unie verraste door te verklaren dat de Israëlische operaties defensief en niet offensief van aard zijn. Balkenende volgt zijn meester Bush en toont begrip voor het afslachten van kinderen, vrouwen en bejaarden. Een groot retorisch vraagteken moet geplaatst worden bij de grafstilte van de veelbelovende en nu dus teleurstellende Obama. De ‘man van het gewone volk’ heeft niet één woord over voor een volk onder vuur. Misschien omdat de Palestijnen geen gewoon volk zijn. Maar ik vermoed vooral omdat hij Israël reeds in de armen heeft gesloten, zoals de politieke traditie in de VS dat voorschrijft.

De zionistische entiteit genaamd ‘Israël’ voert één rechtvaardiging aan voor haar wandaden: de lancering door Hamas van zelfgemaakte raketten in de richting van Israël. Hamas heeft meermaals duidelijk gemaakt dat raketbeschietingen een reactie zijn op het embargo dat de Gaza-strook een langzame dood injaagt. Men dient zich te herinneren dat een embargo dezelfde militaire betekenis heeft als een beleg, zoals het beleg van Leiden door de Spanjaarden. Doel is om een bevolking te dwingen tot overgave. In het geval van Israël was het doel het isoleren van de democratisch gekozen regering van Hamas door de bevolking te laten verhongeren. Men hoopte dat de bevolking zich uiteindelijk uit wanhoop tegen Hamas zou keren. Nadat Israël daarin gefaald heeft vanwege het standhouden van Hamas en de inwoners van de Gaza-strook, is zij overgegaan op een totale slachting.

In eerste instantie was het verklaarde doel van wat iedereen koelbloedig een ‘operatie’ noemt, het vernietigen van Hamas. Na enkele dagen van zware bombardementen en ruim 250 doden, lanceerde Hamas niet minder maar meer raketten dan normaal. Israël realiseerde zich dat ze haar doelstelling moest wijzigen. Men verklaarde vervolgens dat het doel van de ‘operatie’ is om Hamas te verzwakken. Na negen dagen is gebleken dat Hamas en andere verzetsbewegingen in de Gaza-strook een geduchte tegenstander is, ondanks de beschamende disproportionaliteit van militaire middelen. Israël verklaart daarom nu dat haar strategische doelstelling is om de Gaza-strook in twee delen te splitsen waardoor Hamas in Gaza-stad wordt afgesloten van andere steden in het zuiden en daarmee van de aanvoer van wapens uit Egypte. Deze doelstelling is echter reeds vóór de genocide bereikt aangezien de enige doorgang door Egypte zelf is afgesloten conform een bilateraal verdrag.

Dit brengt mij op de positie van de Arabische regeringen, Egypte voorop. Dit land heeft een vredesverdrag met Israël. Haar president Moebarak verklaarde onlangs dat hij de doorgang van Rafah niet kan openen voor humanitaire hulp omdat hij gebonden is aan een verdrag met Israël. Hij beroept zich dus op juridische gronden. Rechtsgeleerden en deskundige advocaten in en buiten Egypte hebben echter verklaard dat elk land in geval van nood er alles aan mag en moet doen om een humanitaire ramp te voorkomen of hulp te bieden. Daarnaast vergeet Moebarak voor het gemak dat het Israëlische embargo en de slachting beide illegaal zijn op grond van internationaal recht en internationale verdragen.

Egypte en andere Arabische landen, zoals Saoedi-Arabië en Jordanië, hebben echter andere overwegingen dan juridische. Deze zijn politiek van aard en betreffen de ongewenstheid van een militante islamitische regering in de regio. Zij vrezen dat Hamas met haar verkiezingssucces een voorbeeld kan zijn voor andere islamitische bewegingen. Zij vrezen dus, zoals altijd, voor hun eigen hachje. Niet alleen de VS en de EU, maar ook de meeste Arabische staten zijn daarom medeplichtig aan de Israëlische genocide in Palestina. De Arabische Liga krijgt het niet eens voor elkaar om een Arabische top te organiseren. De Arabische en islamitische bevolking over de hele wereld demonstreert met miljoenen tegelijk tegen de Israëlische bestiale oorlogsmisdaden en tegen de zwakke, beschamende Arabische leiders. Zij spreken hun bereidheid uit om per direct in Gaza mee te vechten indien de Arabische leiders de grenzen met Israël opengooien.

Uit deze humanitaire ramp moet in ieder geval één les geleerd worden. De medeplichtige VS en EU die er prat op gaan de voorvechters van de universele mensenrechten te zijn, hebben nog duidelijker dan voorheen hun masker afgeworpen. De ware betekenis van wat vrijheid, democratie en mensenrechten heet is niets anders dan macht. Het Westen drogeert de rest van de wereld met deze mooie woorden zodat elke weerstand tegen de economische belangen bij voorbaat kan worden ontzenuwd. Israël garandeert het Westen de toegang tot de voor de westerse welvaart essentiële oliebronnen in het Midden-Oosten. Elke weerstand die Israël en daarmee de westerse economie in gevaar kan brengen moet ofwel worden geneutraliseerd door holle woorden als ‘democratie’ en ‘vrijheid’, ofwel worden vernietigd. Hamas is hiervoor het levende bewijs: zij is democratisch gekozen en juist daardoor uitzonderlijk gevaarlijk, dus moet het vernietigd worden. De VN dient om de drugs ‘mensenrechten’ te verspreiden en niet om deze rechten te verdedigen als dat het Westen niet uitkomt. De dubbele maatstaven van de VS en Europa in internationale conflicten en binnenlandse aangelegenheden bieden talloze voorbeelden. Het Westen is daarmee moreel bankroet en heeft alle geloofwaardigheid verloren.

Tot slot moet worden opgemerkt dat hoewel de Palestijnen het slachtoffer zijn van genocide gedekt door een internationale medeplichtigheid, zij toch trots zijn op het feit dat Hamas en andere verzetsbewegingen Israël moedig tegenstand bieden. Israël verbiedt internationale journalisten de toegang tot de Gaza-strook en heeft haar soldaten hun mobiele telefoons afgepakt om te voorkomen dat haar misdaden en verliezen wereldkundig worden gemaakt. Desondanks kunnen wij via Al-Jazeera vernemen dat het Israëlische leger grote tegenslagen te verduren krijgt na de invasie twee dagen geleden. En dit terwijl zij nog niet eens de stedelijke gebieden zijn binnengegaan, waar het echte verzet hen opwacht.

Dat Israël lak heeft aan internationale verdragen en mensenrechten is bekend. Minder bekend was dat zij ook lak heeft aan de geloofsleer van het Jodendom als het even uitkomt: zij lanceerde haar verrassingsaanval op de Sabbat. In Israël rijdt men geen auto op de Sabbat, maar voor het afslachten van Palestijnen maakt men graag een uitzondering.

Mede door haar (historische) overtredingen van Gods geboden en verboden zal Israël haar politieke en militaire doelstellingen niet bereiken. Hetzelfde falen als in Libanon tegen Hezbollah in 2006 staat haar in Gaza te wachten. Israël vermoordt onschuldige burgers en vernietigt gebouwen; de wil van het Palestijnse volk heeft zij na ruim 60 jaar kolonisatie en bezetting echter niet kunnen breken. Dat is omdat zij Allah geloven wanneer Hij zegt:

“Bestrijdt hen [de agressors], Allah zal hen door uw handen straffen en vernederen en u tot een overwinning over hen helpen en het gemoed van een volk dat gelooft, verlichten.” [9:14]