Het belang van het verschijnsel Wikileaks is onmogelijk te overschatten in een tijdperk waarin macht synoniem is geworden met informatie.
Alleen al de officiële wereldwijde reacties, zowel naar inhoud als felheid, duiden op een gebeurtenis van tsunami-achtige proporties. Hooggeplaatste politici in de VS (zoals de knettergekke Sarah Palin), Saoedi-Arabië (corrupte oliesjeiks) en Zweden hebben inmiddels gevraagd om het hoofd van Wikileaker Assange: de heksenjacht is reeds volop aan de gang en geen middel wordt geschuwd om de man en zijn organisatie de mond te snoeren.
Hoe is het mogelijk dat het publiceren van (tot nu toe) enkele honderden notities, afkomstig uit VS-ambassades, zulke Middeleeuwse rabiate reacties uitlokt in vergelijking met de relatief milde impact van de honderdduizenden militaire logs aangaande de bloedige, eindeloze en zinloze oorlogen in Afghanistan en Irak? Het antwoord ligt in de aard der informatie.
De informatie uit de ambassadeverslagen is van een andere aard dan alle eerder door Wikileaks gepubliceerde documenten. Zij bevat naast gevoelige feiten rondom bepaalde gebeurtenissen vooral de denkwijze van een op hol geslagen onbeschaamde supermacht die zich, mede door de inschikkelijke en slaafse houding van andere landen, een geïncarneerde god op aarde waant. Dit blijkt uit de neerbuigende en beledigende toon waarop het andere naties en leiders heimelijk bejegent, maar vooral ook uit de corrupte aard van zijn werkingsmechanismen.
Natuurlijk heeft een verstandig mens altijd zijn bedenkingen bij het gedrag van een supermacht, maar de toegevoegde waarde van Wikileaks is de directheid waarmee het de wereldbewoner confronteert met het door en door smerige karakter van een immorele wereldorde, die inderdaad als orde van incestueuze machtsstructuren aan elkaar hangt; iets wat in elk afzonderlijk land wordt weerspiegeld door nepotisme, privileges en het rouleren van prestigebaantjes. Die directheid bestaat erin dat het nu geen aantijgingen of complottheorieën betreft die weersproken kunnen worden door het 'officiële verhaal', maar het officiële verhaal zelf zoals zij in ongekuiste waarheid luidt! Die waarheid betreft ook niet alleen de VS maar deze zijn wel de spin in het web en wat hen treft, treft ook alle anderen.
De ernst van de situatie wordt helaas weerspiegeld door de apathische reactie van de wereldburger, die inmiddels zo diep in een corrupt systeem is ondergedompeld dat de onthulling ervan zonder gepaste reactie zijnerzijds geheel aan hem voorbijgaat. Waarom komt niemand op voor Wikileaks? Waarom zien we geen wereldwijde protesten voor ambassades en regeringsgebouwen? Waarom worden er geen internationale rechtszaken gestart tegen diegenen van wie duidelijk is geworden dat ze op een of andere manier crimineel zijn? Het antwoord daarop is dat we met zijn allen, bewust of onbewust, gewild of niet, onderdeel zijn van die wereldorde. We vinden het normaal dat politici liegen, bedriegen, manipuleren, zich misdragen en misdaden plegen: dat hoort nu eenmaal bij de macht. Eigenlijk hopen we stiekem dat Wikileaks snel wordt opgerold zodat we onszelf geen ongemakkelijke gewetensvragen hoeven te stellen.
Wikileaks brengt de ongemakkelijke waarheid naar buiten en een ieder in wie enig geweten huist moet een diepe sympathie voelen voor de heldhaftige wijze waarop gewone mensen een oppermachtige globale politieke constellatie op haar corrupte grondvesten doen schudden en in de toekomst hopelijk ook breken. Ik stel voor een 'Wikiprijs van het Geweten' in het leven te roepen en de eerste daarvan per direct aan Assange en Co uit te reiken; voor de komende 50 jaar op rij!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten