De onhoudbaarheid van Wilders' positie was voor eenieder met voldoende gezond verstand onmiddellijk duidelijk, maar dit neemt niet weg dat dit telkens opnieuw moet worden bevestigd.
In de afgelopen weken hebben wij een typisch Nederlandse gang van zaken mogen aanschouwen, ditmaal echter op een institutioneel niveau dat traditioneel het respect en aanzien geniet van de bevolking, namelijk de rechterlijke macht.
Het 'fenomeen' Wilders heeft niet alleen voor enorme verwarring gezorgd in politiek en maatschappij, maar thans is vast komen te staan dat ook de mensen die voor verstandig en wijs doorgaan voor deze verwarring zijn gezwicht.
Rechters en rechtbanken struikelen over een man en een camera. Kennelijk heeft dit instituut de afgelopen decennia zich in een donkere niche opgehouden en weinig contact gehad met de als maar verder gemediatiseerde samenleving.
In het sinds kort lopende Wilders-proces zijn door de rechterlijke macht zo veel en zulke domme fouten gemaakt dat ik me begin af te vragen hoe dit land überhaupt staande wordt gehouden. Men moet zich denk ik ernstig zorgen gaan maken over de stabiliteit van een land dat zich zo gemakkelijk door triviale incidenten laat meeslepen.
Of is dat te ver gezocht en hebben we te maken met een politiek spel achter de rechterlijke schermen? Bij mij begint het vermoeden post te vatten dat men simpelweg niet verder wil met de vervolging van Wilders, om maar de schijn van een politiek proces weg te poetsen. Het lijkt erop dat er mensen zijn die het proces reeds in zijn embryonale staat willen laten doodbloeden. Het OM, dat mensen gewoonlijk voor de rechter daagt en straft, eist vrijspraak. Niet verwonderlijk wanneer men verneemt dat één van de huidige officieren van justitie in eerste instantie de zaak niet ontvankelijk achtte en Wilders weigerde te vervolgen! Het lijkt er ook op dat men de zaak publiek wilde behandelen opdat de Wilders-fans zou worden getoond dat de rechtspraak niet partijdig is en dat zij gerust weer op haar kunnen vertrouwen.
De heren Moszkowicz en Wilders valt hier weinig te verwijten, afgezien van de kinderachtige uitlating van de laatste, dat een veroordeling ondermijnend zou zijn voor de geloofwaardigheid van de rechtspraak: "Spreek mij vrij, anders bent u ongeloofwaardig". Moslims moeten incasseringsvermogen tonen als ze massaal worden beledigd, maar Wilders mag geen geblondeerd haartje worden gekrenkt.
Wat ik in het begin van dit artikel 'typisch Nederlands' noemde is de altijd aanwezige neiging, versterkt door de media, om altijd af te wijken van de hoofdzaak en langzaam te verglijden in onbenulligheden waarbij het discours op een gegeven moment volledig verward overkomt. Want gaat het bij dit proces niet om de 1 miljoen slachtoffers van belediging en haat zaaien? Waar is hun stem? Een feit dat naar mijn mening en ervaring als moslim helemaal niet bewezen hoeft te worden, maar dat uiteraard wel juridisch moet worden aangepakt. Aristoteles zei eens: "Het behoort tot de wijsheid dat men weet wanneer wél en wanneer niet een bewijs vereist is." De moslims worden in de media overstemd door de kinderachtige Wilders, de verwarde rechters en de verontwaardigde zogenaamde 'getuigendeskundige', die noch deskundig noch geloofwaardig is om te getuigen in een zo belangrijke zaak. De heer Janssen is een controversiële Arabist die in academische kringen maar weinig respect verdient: hij is een man die het met zijn wetenschappelijkheid niet zo nauw neemt. Ik heb hem in een lange e-mailwisseling inzak de islam persoonlijk meermaals op demagogie en verdraaiing van feiten mogen betrappen.
De media is waarlijk een circus dat los gezongen is van zijn oorspronkelijke functie: de bewaking van de democratie. Zij werkt inmiddels ondermijnend door sensatiezucht, welke inderdaad slechts bevredigd kan worden door trivialiteiten groot en hoofdzaken klein te maken. Zelfs de publieke omroep, die met gemeenschapsgeld wordt gefinancierd en dus nog meer verantwoordelijkheid draagt, is verworden tot oppervlakkig retorisch geleuter met een sterke neiging naar simplificering en de eerder genoemde 'verglijding' in trivialiteiten. Waarom wordt daar geen stem gegeven aan de aanklagende partij? Wilders is wederom iedereen te slim af en is hij erin gelaagd binnen korte tijd van verdachte in slachtoffer te veranderen. Ik kan mij niet onttrekken aan een vergelijking met Israël: oorlogsmisdaden begaan en slachtoffer spelen. Deze vergelijking is niet vergezocht als men bedenkt dat Wilders een grote vriend is van deze schurkenstaat en zelfs zijn advocaat liet zich onlangs in Pauw en Witteman ontvallen dat een zeker lid van de rechtbank "geen vriend is van Israël". Hij zag de domheid ervan in en haastte zich om de uitspraak te nuanceren door onmiddellijk toe te voegen dat dat "er niet zoveel mee te maken heeft, maar toch...".
Dit alles laat, wat mij betreft, zien wat er op de stille achtergrond van het Hollandse circus wél van belang is: een strijd tussen de islam en de zeer machtige krachten van het internationale zionisme dat overal op aarde in politiek, economie, media en recht is geïnfiltreerd. Wilders is een agent-provocateur van Israël en in Europa zien we synchrone bewegingen van het zionisme dat moslimhaat predikt. De nazaten van de slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog zijn uit op wraak, niet op de dader, maar op een ander slachtoffer: de moslim. De geschiedenis herhaalt zich inderdaad, maar ervan leren doen slechts enkelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten